Berkel en Rodenrijs – Op 13 en 14 november zullen de Verenigde Berkelse Spelers weer een blijspel op de planken zetten in zalencentrum Rehoboth. Ditmaal is gekozen voor het blijspel in drie bedrijven dat geschreven werd door Bernd Gombol met als titel Familie Postma aan de Costa.

Het publiek maakt kennis met de familie Postma die al voor het twintigste achtereenvolgende jaar tijdens de vakantie hetzelfde hotel bezoekt aan de Spaanse Costa del Sol. Het Nederlandse gezin bestaat naast de lompe en betweterige vader Ronald Postma (Gertjan Hulst) die eigenlijk alleen belangstelling heeft voor het nabijgelegen naaktstrand, tevens uit echtgenote Wilma (Ria Beverwijk) en dochter Dinkie (Linda Rens) die al enkele jaren stiekem een verhouding heeft met hoteleigenaar Pedro (Arnold Tousain).

Kakmadame
Pedro runt het hotel met hulp van Maria (Ria Bes); een goede ziel die van haar hart geen moordkuil maakt en die niet veel op heeft met ‘die terrorista uit Hollanda’. De familie heeft dit jaar ook opa (Aad Hulst) meegenomen. In het hotel logeert in dezelfde periode een andere familie die van veel exclusievere aard lijkt. Een met overwicht kampende kakmadame Eugenie (Toos van der Goes), haar sul van een man Gertjan (Nico Schinkel) en hun zoon Sijmen (Lucien Vernooy), een zachtgekookt eitje. Dat moet botsten en de maffe toestanden zijn dan ook niet van de lucht. Vooral als de ietwat asociale Ronald ontdekt dat de bekakte familie stinkend rijk is en hij vervolgens zijn dochter Dinie aan Sijmen wil koppelen.

Het belooft weer een avond ouderwets lachen te worden met veel toneelplezier.

Nieuw bloed
De regie is ook ditmaal in de vertrouwde handen van Corrie de Roode. Annie Hulst neemt het souffleerwerk voor haar rekening.

De Verenigde Berkelse Spelers zijn bovendien op zoek naar jong toneeltalent dat een keer mee wil spelen om de sfeer te proeven en tevens naar een nieuwe regisseur.

Bewaren

“Je moet er meer bij grinniken en vaker op je hoofd krabben.” Het zijn korte, maar duidelijke aanwijzingen die Corrie de Roode geeft op de wekelijkse repetitieavond van de Berkelse toneelvereniging. Spelers die bekend zijn bij het trouwe publiek en die zeker weer voor de nodige lachsalvo’s zullen zorgen. Maar de rol van Corrie de Roode als regisseur is belangrijk en serieus in de voorbereiding. Haar motivatie bij het voeren van de regie van een toneelstuk is kort maar krachtig. “We moeten in de eerste plaats kijken wat voor het publiek leuk is. Het moet inhoud hebben en er moet vooral voldoende humor in zitten. Want de mensen zijn een avondje uit.” De repetitieavond in gebouw Willem Huygensz is er dan ook één met veel lol tussen de spelers onderling. Het zijn gevestigde namen die al jaren hun rol spelen. Want wie is er in deze regio niet bekend met de namen van Toos van der Goes, Piet van Rutten en Nico Schinkel om er willekeurig een paar te noemen. Ook zij zullen op deze avonden weer actief zijn in het toneelstuk ‘Een schat van een Buste’, geschreven door Aad Caspers.

Regie
En dat allemaal onder de regie van Corrie de Roode die eerst als lid van de vereniging veelvuldig zelf op het toneel heeft gestaan. Na ziek te zijn geweest ging de Berkelse in 2004 regisseren. “Onder het motto van spelen is leuk, maar dit is ook leuk en ik zie wel wat het wordt ben ik er aan begonnen.” Op de vraag wat het moeilijkste is als regisseur zegt ze: “Het geven van aanwijzingen aan spelers die al goed spelen. Soms heb ik wel eens het gevoel dat ik niet veel hoeft te doen. Er zit veel routine in deze groep. We hebben wat dat betreft spelers die al jaren binnen deze vereniging hun rol vertolken. Het zou trouwens leuk zijn wat jongere aanwas te krijgen. Kunnen we best gebruiken. Een andere belangrijke rol voor mij is het op hun gemak stellen van mensen. Noem het maar: zelfvertrouwen geven. En je moet kijken welke rol bij een speler past. Als regisseur mag ik ook meebepalen welk stuk we gaan spelen. We lezen het eerst met z’n vieren en dan valt de beslissing.” Een repetitieavond (wekelijks op dinsdagavond) is niet ongezellig. Maar er wordt wel gestudeerd. Doel is zo snel mogelijk zonder boekje te spelen.
Op de vraag of ze wel eens boos wordt als het een avond niet helemaal wil lukken is ze heel afwijzend. “Nee, boos kan ik niet worden. Het is net hoe je het ervaart. Voor mij is het een hobby en eigenlijk voor de spelers en spelers nog meer. Wat zij doen is veel intensiever dan wat ik doe. Het belangrijkste wat ons allemaal voor ogen staat is dat het leuk en gezellig moet zijn. Dat komt ook ten goede aan de uitvoeringen die we geven. Want vergeet niet, dat we stukken niet alleen op twee avonden in Rehoboth uitvoeren, ook op andere plaatsen in de regio laten we de komende tijd zien hoe hard we gestudeerd hebben.